Την ίδια περίοδο, η NASA ανέθεσε στον Δρα Sterman την έρευνα τυχόν συσχέτισης της χρήσης της υδραζίνης (hydrazine) -ενός καυσίμου που χρησιμοποιούνταν στους πυραύλους των επανδρωμένων διαστημικών αποστολών- με την πρόκληση επιληπτικών κρίσεων στους αστροναύτες.
Ο Δρ. Sterman ξεκίνησε την έρευνά του πειραματιζόμενος και πάλι σε γάτες. Αυτό που παρατήρησε ήταν πως οι γάτες που είχαν εκπαιδευθεί στα προηγούμενα πειράματά του στην αύξηση των SMR κυμάτων, παρουσίαζαν αντίσταση στις επιληπτικές κρίσεις.
Η συνέχιση της έρευνας αποκάλυψε τη δυνατότητα εφαρμογής της εκπαίδευσης και στον άνθρωπο.
Πιο συγκεκριμένα, επιληπτικοί που εκπαιδεύτηκαν στην αύξηση των SMR κυμάτων εμφάνιζαν λιγότερες κρίσεις, ενώ όσοι παρουσίαζαν επιπλέον ανησυχία ή υπερκινητικότητα παρουσίαζαν σαφή βελτίωση ακόμα και στα συγκεκριμένα συμπτώματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εφαρμογή της SMR εκπαίδευσης σε παιδιά με υπερκινητικά συμπτώματα από τον Δρα Joe Lubar, με εξαιρετικά αποτελέσματα.